Nu had ik dan misschien niet zo goed doordacht. Dat waren tenslotte negen meisjes en jongens van negen jaar die heel de namiddag rond lopen, springen, lachen, roepen, tieren en gillen. Vooral dat gillen van die meisjes is soms oorverdovend.
Tessa wou het feestje snel na haar verjaardag en dus werd het woensdag 7 juni. Misschien ook niet zo'n slim idee want in tegenstelling tot de vorige jaren waren mijn ouders niet thuis en dus ook niet in staat een handje te komen helpen. Dat is iets wat ik volgend jaar zeker anders aanpak. Alleen zo'n meute kids onder de duim houden is een hele opgave!
Ik besloot dus om dit jaar mezelf deftig voor te bereiden. Maar ik schoot wel wat laat in actie. (zoals gewoonlijk)
De dag voordien wist ik zeker dat het geen schitterend weer zou zijn. De voorbije jaren hebben we telkens het geluk gehad heel mooi weer te hebben op de verjaarfeestjes en daardoor konden we telkens de kids bezig houden met waterballons, waterpistolen en de occasionele volle emmer water. Super leuk maar de temperaturen dit jaar zouden dit niet toelaten. Een reserve/regen plan leek me dus geen overbodige luxe.
Ik zocht het internet af en vond tien bruikbare tips op deze site.
Vooral het idee van een schattenjacht vond ik wel leuk. Natuurlijk moeten we wel opdrachten gaan verzinnen en een schat bedenken en een schatkaart tekenen maar ik voelde de inspiratie naar boven borrelen en besloot het feest zo aan te pakken.
We sneden massa's fruit, maakten deeg voor minuutwafels, maakten paarse slagroom (die eerlijk gezegd toch meer grijs uitsloeg) en waren klaar om de 8 vriendjes te ontvangen.
Het feest was precies zoals ik verwacht had! (ondanks mijn zorgvuldige voorbereidingen) Chaotisch, luidruchtig en heel plezant.
Er werd op de trampoline trucjes getoond.
Ze speelden vleeshoop (een chiro spelletje waarbij je iemand los moet trekken uit een kluwen van armen)
Ook krabbetje mocht als superleuk spelletje niet ontbreken.
De cadeautjes werden vakkundig verstopt en gevonden en onder veel jolijt uitgepakt.
Ze blaasden ballonnen op tot ze ploften (soms geholpen door een stiekem speltje in mijn hand)
Er werden reuze bellen geblazen. En natuurlijk werden op deze bellen gejaagd tot ze opgingen in ..., wel ja, in spetters.
De wafels, het fruit en de slagroom werd in een mum van tijd verorberd.
En zelf het ondenkbare werd realiteit. In een zonovergoten tuin met een straffe wind en maximum temperaturen van 18 graden werden de bikini's, badpakken en zwemshorts boven gehaald en werd er met waterballons gesmeten.
Uiteindelijk werd ook de schat gevonden en kregen alle kids een snoepzakje mee naar huis.
Het was een heel leuke verjaardag. Zowel Tessa als ikzelf hebben ons reuze geamuseerd.
Al moet ik toegeven dat ik toch heel blij ben met de stilte waarin ik nu rustig zit te typen.
Tot later!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten