vrijdag 28 juli 2017

Een top vol bloemen

Ik maak voor mezelf en mijn dochter het ene kleedje na het andere.  Ik heb dan ook veel kleedjes in mijn kast.  Zo veel dat ik in het kort toch eens zal moeten mijn kast uitkuisen. Of mijn kast ruimte vergroten. LOL

Maar plaats gebrek en het feit dat ik graag eens een jeans aan heb, deed me beslissen om af en toe ook een top voor mijzelf te maken.  Die hangen namelijk niet op een kapstok. En in mijn schuif zit nog genoeg ruimte. 

Deze winter maakte ik al een paar truien (en daar gaan de volgende winter mee door) maar nu is het zomer en truien heb ik niet echt nodig.  Zomerse topjes en blouses heb ik nu nodig.  

Het is wel een feit dat ik geen grote fan ben van blouses.  Ik hou sowieso niet van blouses met knopen van kin tot navel. Maar blouses die over het hoofd gaan zie ik wel graag.  Het probleem daarbij is dat die vaak niet goed zitten.  Ik kocht begin van het jaar een mooie blouse in de primark, een ecru geval met zwarte vogels op.  Maar het zit gewoon niet lekker.  Hij spant op mijn rug en schouders.  Ik maakte wel al eens een leuke blouse maar die is een wintersmodel en heeft een redelijk hoge halslijn.  Voor de zomer heb ik toch graag ietwat van een decolleté. 

In de knip van augustus 2017 vond ik een mooi model met een v-hals met kleine mouwtjes.  En ik kocht een paar weken geleden op de markt in Ieper een mooi donker blauw voile stofje met kleurrijke bloemen op.  Een geknipte combinatie. 🙃





Een leuk patroontje en een vlug klaar projectje.  

Ik tekende een maatje 40 uit.  Normaal pas ik in een maat 38 van top maar gezien deze stof van geen kanten rekt wou ik geen risico's nemen.  Het zit lekker wijd maar niet te wijd.  Niettemin zal ik de volgende keer toch een 38 uitknippen.

Tot later,

donderdag 27 juli 2017

Jumpsuit

Jeans is in de mode.  Lichte kleedjes met ruches en hippe jumpsuits.  Ik wou dus heel graag wat maken in zulke lichte jeans.  Met mijn ma ging ik naar de Meky shop in Diksmuide. Daar vond ik heel mooie, heel lichte  jeans met een speciale glans op de stof.  Ik kocht er direct 3,5 meter van.  

De bedoeling was om iets voor mezelf te maken en iets voor Tessa. Ik wist direct wat het voor mezelf moest worden. Voor Tessa was ik er nog niet helemaal uit.  Maar voor mezelf wou ik een recht kleedje met drie kwart mouwtjes met ruches.  Ik had ook een patroontje dat ik hiervoor zag zitten.  Ik tekende dus het patroon uit en knipte de stof.  Jammer genoeg verliep het in elkaar steken niet zo goed.  De borstnepen zaten iets te hoog en met de mouwen erin kon ik me niet zo goed bewegen.  Ik deed nog een poging om het project te redden maar moest uiteindelijk toegeven dat het een verloren zaak was.

Het half afgewerkte kleed bleef dus hangen op mijn paspop. Ik vond het echte zonde van die mooie stof.  Dus moest ik een oplossing zoeken.

Een tijdje geleden tekende ik een leuke jumpsuit uit een bijlage van de knippie van 2/2015.  Een modelletje zonder mouwen, met zakjes in de broek en knoopjes vooraan.  Heel leuk en 'nieuw' voor mij.  Een beetje een uitdaging dus.  En eentje die niet mocht mislukken.  Ik slaagde erin om behalve het achterpand van de broek alles uit het kleed te knippen.  Met bijna geen verlies van stof!   Daarna begon ik bedachtzaam en vooral traag te werken.  Want dat is een beetje mijn probleem.  Ik wil altijd vlug klaar zijn en denk dan niet zo goed na met gevolg dat ik simpele maar noodzakelijke dingen zoals verstevigen en keerstikken dan wel eens durf te vergeten.  Maar niet deze keer.  Deze keer deed ik alles zoals het hoort.  Ik slaagde er zelfs in de knoopsgaten vlot, juist en op precies de juiste afstand van elkaar te naaien.. Ik ben dan ook super tevreden met het resultaat.





Niet alleen ik was tevreden ook Tessa zag die hippe jumpsuit en verschillende knopjes helemaal zitten.  Eindelijk eens iets anders dan een kleedje om mee naar een feestje te gaan.

Yes...  touchdown.

Tot later.

zaterdag 22 juli 2017

Dupliceren

Soms maak je een kleedje waarvan je het direct weet.  Zo wil ik er nog eentje in mijn kast. Dat gevoel kreeg ik bij de Matisse uit de Ottobre 2/2013.

Ik maakte dit kleed voor de communie van mijn neefje. In een mooi lichtblauw tricot met oudroze bloemen op.  Dat kleedje is een beetje aan de korte kant maar zit geweldig en staat me heel goed. (Al zeg ik het zelf)  Ik besloot dus op zoek te gaan naar een mooi stofje om het nog eens te maken.

In de Mandemie in Ieper kocht ik een heel leuk stofje van Hilco. Het was niet mijn eerste keuze.  Het motief is heel klein en zelf zie ik liever grotere motieven op stof.  Maar mijn moeder overtuigde me en ik moet zeggen dat ze gelijk heeft. 

Op een vrije namiddag, terwijl Tessa op stap was met haar vader begon ik te knippen en naaien.  Een uur of twee later, het resultaat:





De foto's zijn niet super mooi. Tessa trekt niet graag foto's en de TV was interessanter. Maar met het kleed ben ik heel blij! Terug eentje om veel te dragen.

En ik kreeg ondertussen op het werk al een heel tof compliment. Een collega merkte op dat ik een mooi kleedje aan had, heel modern met die lage rok als een ruche! Die collega weet niet dat ik mijn kledij zelf maak, dus echt leuk om te horen, zo'n opmerking.

Tot later!

dinsdag 18 juli 2017

Mijn kind, mijn hart

Ok, dit wordt terug een heel andere mail dan jullie van mij gewend zijn.   Maar ik zit met enkele ergernissen  en die moet ik toch even kwijt.

Een 7 tal dagen geleden vertrok mijn dochter op kamp.  Boordevol bruisend plezier vertrok ze om 10 dagen met vriendjes te spelen, bij hen te slapen en onvergetelijke herinneringen te maken.  En ik zag haar met heel veel plezier vertrekken.  Ze gaat ons missen (dat heeft ze me een paar keer gezegd en maakte zich daar ook wat zorgen over) maar dat weegt niet op tegen de leuke en leerrijke tijd die ze daar gaat beleven.

Nu is er in het begin van de zomer. Toen het ene na het andere kind op Chiro, KSA, scouts kamp vertrok een oproep gebeurt in het nieuws.  Er werd gezegd dat ouders hun kinderen op kamp niet mogen lastig vallen door hen op te bellen of te berichten om te vragen hoe ze het stellen.  En ik ga daar volledig mee akkoord! Kinderen moeten op kamp genieten en niet geconfronteerd worden met bezorgde ouders.
 
Ik ben zelf ook op verschillende keren op kamp geweest.  Keer voor keer fantastische periodes die ik niet zou willen gemist hebben. Tijdens die kampen dacht ik eigelijk niet zo vaak aan mijn ouders.  Trouwens, het gemis dat je als kind ervaart is heel anders dan dat je als ouder ervaart. Uitspraken in het nieuws als "uit het oog, uit het hart" stoot mij dan ook enorm tegen de borst.

Plots wordt het een schande dat je je kind mist!  Dat je hoopt dat ze het goed stellen en plezier maken! Dat je je af en toe eens zorgen maakt!  Je mag niet meer hopen op een berichtje van de leiders of een foto op de Facebook groep van hun jeugdbeweging! 

Toen ik kind was kregen mijn ouders geen berichtjes van de leiding dat het goed ging en dat het leuk was op kamp!  Die mogelijkheid was er gewoon niet. ( ik herinner me echter wel dat er eens op een Chiro kamp een bezoek dag voor de ouders was)  Mail, Facebook en dergelijk bestond niet. Maat ik weet zeker dat als de mogelijkheid er was geweest zij ook wel blij zouden zijn geweest met een foto van de kampplaats en wat spelende kinderen.  Gewoon om een beetje zekerheid te hebben dat alles goed verloopt! 

Dat de kinderen moeten met rust worden gelaten wanneer ze op kamp zijn dat snap ik, maar dat ouders hun kind die periode uit hun hart moeten bannen daar ga ik niet mee akkoord!
Mijn kind is mijn hart en ik weiger om mij beschaamd te voelen omdat ik graag een foto van haar zou zien terwijl ze op kamp is!  Ik weiger om mijn liefde voor mijn kind in iets ongepast te laten veranderen!




donderdag 13 juli 2017

Uiltjes voor Bas

Bas wordt straks 1 jaar. Mijn kleine zusje is al meer dan een jaar mama! 

Ik wou terug iets maken voor mijn kleine neefje.  Deze keer iets dat hij direct kan aan doen. Want mijn vorige creatie heeft hij nog niet kunnen dragen. 
Deze winter zal hij het wel kunnen gebruiken.  Maar het is wel niet zo leuk om iets te maken dat eerst een jaar in de kast moet liggen vooraleer je het aan kan zien.

Maar soit, het is zomer en het is warm.  En in de ottobre staan heel veel leuke pakjes voor baby's.  Ik zocht iets in 1 stuk en met een rits.  Drukknopjes, daar heb ik een beetje schrik van. Maar ritsen en babykledij dat gaat niet zo goed samen.  Dus besloot ik het er toch op te wagen.  Ik kocht zo'n drukknoptoestel en wat drukknopjes en zocht een leuk speelpakje waarvan ik het patroon uit tekende.  Ik meette een pakje van Bas die hem heel goed past en begon eraan.  Het speelpakje 'toucan and tiger' uit de ottobre 3/2014 sprak me enorm aan.

In de kast ligt al een paar jaar een leuk tricotje met uiltjes op.  Oorspronkelijk gekocht voor Tessa maar nooit gebruikt wegens iets te "mannelijk". 😂 Voor een kleine dondersteen is het echter een ideaal stofje, speels, stoer en toch ook schattig. Voor een kleintje van bijna een jaar moet het ook schattig zijn.  

Ik werkte het af met een oranje boordstofje en grijze drukknopjes.  En na wat test knoopjes te slaan in restjes stof was mijn vrees voor drukknopjes helemaal weg.








De halslijn is niet zo goed gelukt.  Ik vreesde dat het te veel zou spannen rond zijn nekje en het gevolg is dat het iets te wijd zit. Maar hij staat er zo leuk mee. En hij was heel de tijd aan het lachen dus ik denk dat hij het wel mooi vind. Mijn zusje vindt het alleszins mooi!

Mission accomplished!!
 
Tot later! 

donderdag 6 juli 2017

Waaiertje en ruches

Deze zomer begint heel warm.  Ik heb dus nood aan meer luchtige zomerkleedjes in mijn kast.  Ik vind de nieuwe mode van kleedjes met ruches heel tof en dus wou ik er ook zo een.

 De Veritas brengt sinds kort een creatief magazine uit.  Editie 10 is een naaitijdschrift met een aantal heel toffe kleedjes in.  Ik koos om de Hermes te maken.  Een leuk zwierig kleedje met ruches aan de halslijn.  En ik had een heel mooi donker blauw soort van crêpe stofje liggen met rood-witte waaiertjes op. 

Het patroon zit goed in elkaar.  Alles klopte en het kleedje zat dan ook in een mum van tijd in elkaar.

Foto's nemen van mij in het kleedje verliep iets moeilijker.  Ik vergat om te poseren of het was al te donker tegen dat ik eraan dacht.  Uiteindelijk kon ik gisteren de dochter vragen om wat fotootjes te trekken.









Niet de beste foto's maar ja. 

Tot later!

Huispak

We zitten tegenwoordig veel thuis.  Thuiswerk, thuisonderwijs, afkoelingsweek, quarantaine en gewoon thuis chillen want er is toch nergens i...