Ik was 18 toen ik voor het eerst bij jou over de vloer kwam. Het was er heel anders dan bij ons thuis. Minder regels, meer wanorde. Je was nog maar een jaar weduwe. En dat viel je zwaar.
Ik leerde je kennen en appreciëren. Dat was niet altijd gemakkelijk. We verschillen erg in karakter. Maar op andere gebieden waren we gelijkgestemde zielen. De liefde voor Geert, jouw zoon, mijn man, verbond ons.
Als er een feestje was dan werden alle registers opengetrokken. Je leefde daarvan op. Je bereidde dan een 7 gangen menu met zowel vertrouwde klassiekers als nieuw probeersels. Gedurende het hele feest stond je in de keuken. We zagen je pas als het dessert op tafel stond. Of als we in de keuken eens langs kwamen, waar we meestal vlug terug weg moesten. Om de gasten bezig te houden, zei je dan... Want dat was onze taak, die van de schoondochters.
Als het feestje bij ons was, dan kwam je met een hele hoop desserts. Want die kon je als de beste klaarmaken. En je stond dan ook vaak in onze keuken. En werd ik uit mijn keuken verbannen. Om de gasten bezig te houden. Je vond het leuk, zei je, om eens in iemands anders keuken te mogen werken. En eigenlijk vond ik dat ook wel leuk.
Toen je op pensioen moesten was je bijna depressief. Want van de ene dag op de andere was je niets meer waard, zei je. Je wist geen blijf met je tijd. Dus kwam je bij je schoondochters langs. 1 dag in de week. Gezien ik een hekel aan de strijk had kwam je dat doen. Elke vrijdag namiddag... Noël ging dan Tessa van school halen en jullie zorgden voor haar tot een van ons thuis was. Elke week had je je tas mee met een volle koffiekan en wat tasjes en koekjes. Ik vond dat altijd zo erg. Alsof onze tasjes en koekjes niet goed genoeg waren. En elke week zat er een nieuw doosje met 6 eieren in onze koelkast. Eitjes door jouw kippen gelegd. Soms hadden de eitjes wel een stempel op maar daar werd niets over gezegd. Stiekem vond ik het fantastisch dat jij mijn strijk deed. Ik heb nog altijd een hekel aan de strijk, heb ik ondertussen ontdekt.
Je had zo'n groot hart. Stond altijd voor iedereen klaar, of er nu hulp werd gevraagd of niet. Soms vond ik dat juist zo ergerlijk. Ik vond dat je mensen van je misbruik liet maken. Ik vond dat je te goed van hart was en dat je soms eens meer los moest laten, iets harder moest zijn. Maar dat lag niet in je aard en eigenlijk was dat je mooiste eigenschap. Dat weet ik nu.
We gaan je missen. Het gaat je goed.
En zoals Tessa zegt: Jij wordt de mooiste ster aan de hemel.
oprechte deelneming
BeantwoordenVerwijderen