Een 7 tal dagen geleden vertrok mijn dochter op kamp. Boordevol bruisend plezier vertrok ze om 10 dagen met vriendjes te spelen, bij hen te slapen en onvergetelijke herinneringen te maken. En ik zag haar met heel veel plezier vertrekken. Ze gaat ons missen (dat heeft ze me een paar keer gezegd en maakte zich daar ook wat zorgen over) maar dat weegt niet op tegen de leuke en leerrijke tijd die ze daar gaat beleven.
Nu is er in het begin van de zomer. Toen het ene na het andere kind op Chiro, KSA, scouts kamp vertrok een oproep gebeurt in het nieuws. Er werd gezegd dat ouders hun kinderen op kamp niet mogen lastig vallen door hen op te bellen of te berichten om te vragen hoe ze het stellen. En ik ga daar volledig mee akkoord! Kinderen moeten op kamp genieten en niet geconfronteerd worden met bezorgde ouders.
Ik ben zelf ook op verschillende keren op kamp geweest. Keer voor keer fantastische periodes die ik niet zou willen gemist hebben. Tijdens die kampen dacht ik eigelijk niet zo vaak aan mijn ouders. Trouwens, het gemis dat je als kind ervaart is heel anders dan dat je als ouder ervaart. Uitspraken in het nieuws als "uit het oog, uit het hart" stoot mij dan ook enorm tegen de borst.
Plots wordt het een schande dat je je kind mist! Dat je hoopt dat ze het goed stellen en plezier maken! Dat je je af en toe eens zorgen maakt! Je mag niet meer hopen op een berichtje van de leiders of een foto op de Facebook groep van hun jeugdbeweging!
Toen ik kind was kregen mijn ouders geen berichtjes van de leiding dat het goed ging en dat het leuk was op kamp! Die mogelijkheid was er gewoon niet. ( ik herinner me echter wel dat er eens op een Chiro kamp een bezoek dag voor de ouders was) Mail, Facebook en dergelijk bestond niet. Maat ik weet zeker dat als de mogelijkheid er was geweest zij ook wel blij zouden zijn geweest met een foto van de kampplaats en wat spelende kinderen. Gewoon om een beetje zekerheid te hebben dat alles goed verloopt!
Dat de kinderen moeten met rust worden gelaten wanneer ze op kamp zijn dat snap ik, maar dat ouders hun kind die periode uit hun hart moeten bannen daar ga ik niet mee akkoord!
Mijn kind is mijn hart en ik weiger om mij beschaamd te voelen omdat ik graag een foto van haar zou zien terwijl ze op kamp is! Ik weiger om mijn liefde voor mijn kind in iets ongepast te laten veranderen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten