Week 1 in afzondering

Corona, covid19,  hoe je het ook noemt het blijft een vies beestje. En het zorgt voor heel veel veranderingen in ons leven. Mijn dochter zit sinds vorige week thuis. Alleen.  Want wij moeten nog gaan werken.  Ze mocht naar school, maar mevrouw vindt zichzelf te groot voor opvang. En ze vond het idee om alleen thuis te zijn wel leuk! In het begin toch nog. Ondertussen vindt ze het thuis blijven allesbehalve leuk.  Daar zit het vele (t)huiswerk voor een deel tussen. Maar niet meer op restaurant kunnen gaan, of naar familie op bezoek gaan, niet meer kunnen gaan wandelen aan de kust (wat ze trouwens eigenlijk niet zo leuk vindt) en niet meer kunnen gaan of staan waar je wilt vindt ze verschrikkelijk! Daarbij komt dat het ondertussen helemaal niet zeker meer is of haar communie nog doorgaat op de afgesproken datum! Dat doet het meest pijn.  En dat snap ik wel.  Haar mooie (gekochte) kleren hangen daar in de kast. Eropuit trekken om foto’s te maken voor de kaartjes kunnen we nu ook niet doen! 

Miserie, miserie, miserie! 

De eerste woensdag vroeg Tessa om iets samen te naaien.  We spraken af om in de voormiddag een beetje te werken en in de namiddag te naaien.  Tessa wou iets voor wanneer het wat warmer wordt.  Ik wou iets wat gemakkelijk zit en ze nu ook nog aan kan.  En we kwamen tot een leuk compromis!

Een joggingbroek met een coole top.  Op Tessa’s aandringen is het een top met een schouder bloot!  Mijn idee was de band op de zijkant van zowel de broek als de top.

De top is het bovenpand van dit kleedje.  Het patroon komt uit de ottobre.  De broek is een eigen patroon.  De stof is een gewone french Terry die al een tijdje in mijn kast ligt.  De band is een brede elastiek die ik op het stoffenspektakel in Gent aankocht. 

Tessa is heel blij met het resultaat! En dat deed even vergeten wat we in moeilijke tijden leven.  En dat we nog even in die moeilijke tijden zullen blijven zitten. Maar we komen hier wel door.  Op een of andere manier.

Tot later

Kleedje voor een feestje dat niet kwam

Een keer per jaar gaan we met de familie van mijn man op restaurant.  Voor die gelegenheid en voor een modeshow waar ik met mijn ma, zus en schoonzusjes naartoe ging besloot ik een nieuw kleedje te maken. 

Bij mandemie kocht ik een tijdje geleden een heel mooi oud roze stofje.  Ik heb heel lang getwijfeld wat ik ermee wou maken.  Ik dacht aan iets met knoopjes of met een opstaand kraagje of iets zwierig of ...  het was een moeilijke beslissing. 

Uiteindelijk besloot ik de Pola als basis te nemen.  Deze keer geen lang model. Daar had ik trouwens geen stof genoeg voor. En ik wou ook geen super los, oversized model maar iets wat toch een beetje gecentreerd is. Ik besloot dan maar om in plaats van met die lintjes, met een elastiek in de taille te werken.  Geen elastiek in een tunnel maar wel met smock.  Das eens iets anders, apart en volgens mij heel leuk. 

Op de foto’s kan je het niet zo goed zien maar ik stak ook wat smock aan de mouwen.  Gewoon een leuk detail. 

Ik ben heel tevreden met deze jurk.  En ik keek er naar uit om ermee te pronken.

Maar toen was daar het Corona virus en de maatregelen van de regering om de situatie onder controle te krijgen.  

Het etentje ging niet door want de restaurants moesten sluiten en ook de modeshow werd afgelast! Jammer maar niets aan te doen. Dan zal ik op een later moment eens pronken.  Ondertussen doe ik het kleedje gewoon aan om te gaan werken.  Zo’n mooi kleedje hoort niet gewoon in de kast te hangen! 😂

Tot later!

Namaaksel

Ik ben onlangs lid geworden van een groep op FB rond de patronen van LMV.  Daarop zag ik een heel leuke nieuwe sweater passeren. En die wou ik ook wel in mijn kast.

Dus zocht ik tussen mijn effen stofjes uit de collecties van SYAS naar de mooiste combinaties.  Ik paste de Camiseta uit “I Love T-shirts” terug aan zoals ik de sweater wou en ik maakte er direct een voor mijn dochter en een voor mezelf. 

Tessa wou foto’s van ons samen om de sweaters aan jullie te tonen.  We besloten samen om op de foto’s een beetje zot te doen.  Tessa vindt het vooral leuk dat ik haar draag.  Niet meer zo gemakkelijk gezien ze bijna even groot is als ikzelf.  

Maar voor een deze korte fotoshoot heb ik mijn best gedaan. 

Die van Tessa vind ik heel goed gelukt. Die van mij iets minder. Het gele stuk mocht wel wat groter zijn.  Maar dat zal dan voor het volgende exemplaar zijn. 

Het moest ook wat vlug gaan, die foto’s! Daarom hadden we dus onze schoenen niet aan.  Zoals ik al zei, zot doen vinden we wel eens leuk! 

Tot later!

Victoria met een twist

Fibremood riep op om van hun populaire Victoria een nieuwe versie te maken.  Een Victoria- hack!  En laat dat nu net zijn wat ik het leukst vind aan je eigen kledij naaien.  Patronen zo aanpassen dat het iets van jezelf wordt! 

Ik wou er wel niet te veel aan veranderen! Het opstaande kraagje vind ik geweldig, dus dat moest zeker blijven! Als uitzondering maakte ik dit patroon al eens gewoon volledig zoals omschreven.  Niet echt mijn gewoonte.  Ik vind dit zo’n leuk patroon dat ik er naast de blouse ook wel een jurk versie van wou.  

Ik had nog dit leuke lapje liggen.  Het was niet zo groot waardoor het niet zo evident was om het kleed eruit te krijgen zoals ik wou.  Het is gelukt maar het kleed is wel een beetje aan de korte kant.  Niet te kort maar korter dan ik gewend ben!

Tessa is heel jaloers en wil ook zo’n kleedje.  De kans bestaat dat het kleed uiteindelijk in haar kast zal belanden.  Maar gezien we ondertussen ongeveer even groot zijn kunnen we misschien wel af en toe een kleding stuk delen.  Het enige probleem hier is dat ik natuurlijk wel wat breder ben! 😂

Tot later!