Ondertussen zijn we een week verder. En jammer genoeg kan ik mijn arm nog niet zoveel meer gebruiken. Sinds gisteren is de pijn aan het verminderen en heb ik geen pijnstillers overdag en 's nachts meer nodig. Maar dit is natuurlijk nog niet echt naar mijn gedacht. Ik had echt gehoopt dat ik nu al terug achter mijn naai machine zo kunnen zitten. Straks terug naar de dokter en hopelijk kan hij mij wat constructief nieuws geven.
Het feit dat het nu vakantie is zorgt voor extra frustratie. Ik kan met de dochter nergens naartoe. En zij vindt het helemaal niet leuk opgescheept te zitten met een moeder die haar niet kan helpen met knutselen en wat nog meer.
Het is hier binnen al even druilerig als buiten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten